Poprzez zastosowanie tańszych surowców możliwe jest znaczne obniżenie cen gotowych wyrobów drewnopochodnych. Wraz z niższą ceną spada jednak trwałość. Meble wykonane z drewna litego charakteryzują się dużo dłuższym czasem użytkowania (meble tego typu można znaleźć w grobowcach faraonów, zachowane w dobrym stanie) lecz są dużo droższe niż meble z tworzyw drewnopochodnych. Nie każdy potrzebuje mebel bardzo trwały. Zmieniające się trendy wymuszają częstą wymianę mebli a klient nie chce płacić za ponadprzeciętną trwałość. Do najważniejszych tworzyw drzewnych stosowanych w meblarstwie należą:
- sklejka,
- płyta stolarska pełna i komórkowa,
- płyta pilśniowa,
- płyta wiórowa,
- płyta paździerzowa.
Występują także inne tworzywa drewnopochodne lecz ich zastosowanie w meblarstwie jest bardzo rzadkie.
Sklejka
Jest to najstarsze tworzywo drewnopochodne. Wytwarza się je z fornirów. Pojedyncza warstwa forniru ma około 1 mm. Forniry przeznaczone do budowy sklejki pozyskuje się poprzez skrawanie obwodowe. Jest to metoda szybka, wydajna lecz drewno ma bardzo nienaturalny wygląd. Dużo lepszy efekt wizualny można uzyskać poprzez skrawanie płaskie pryzmy. Metodą tą można skrawać także obłogi do 6 mm grubości. Występuje również skrawanie mimośrodowe. Wzory drewna na arkuszach są bardzo delikatne a rysunek jest bardzo ciekawy. Forniry pozyskane dwiema ostatnimi metodami stosuje się na zewnętrzne widoczne warstwy. Sklejka zbudowana jest z nieparzystej ilości fornirów ułożonych jeden na drugiej z tym, że sąsiadująca warstwa obrócona jest o 90o. Sklejka charakteryzuje się bardzo sytuowanymi właściwościami wzdłuż i w poprzek arkusza. Polepszone są także właściwości fizyczne i zredukowano pęknięcia wilgotnościowe. Wydajność surowcowa jest bardzo niska, aby uzyskać 1m3 sklejki trzeba przerobić prawie 3m3 drewna. Sklejkę można produkować metodą mokro klejoną i sucho klejoną. Do produkcji sklejki stosuje się klej mocznikowo-formaldehydowy.
Płyta stolarska pełna
Jest to płyta z grubą warstwą środkową. Rdzeniem płyty mogą być ułożone obok siebie listewki lub forniry. Na te warstwy stosuje się gorszej jakości drewno. Częściej można spotkać płyty wykonane z listewek. Na powierzchnię przykleja się sklejkę, płytę pilśniową lub cienką płytę wiórową. Tego rodzaju płytę może bez problemu wykonać stolarz w swoim zakładzie.
Płyta stolarska komórkowa
Płyty tego rodzaju posiadają ramkę z drewna, płyty wiórowej lub pilśniowej. W ramce znajduje się wypełnienie. Środkiem płyty może być kratownica z listewek lub płyty pilśniowej twardej, forniru falowanego, papieru i tworzyw sztucznych. Podczas produkcji ramek trzeba wklejać klocki np. z drewna w miejscu okuć. Występują płyty bezbramkowe. Firma Hettich wprowadziła system wklejania okuć bez potrzeby uwzględniania klocków pod okucia co skutkuje całkowitą automatyzację produkcji. Na powierzchni najczęściej można znaleźć płytę pilśniową twardą.
Płyta pilśniowa
Płyty tego rodzaju mogą powstawać w wyniku dwóch procesów technologicznych – metoda sucha i mokra. Surowcem wyjściowym są włókna drzewne uzyskane w wyniku rozwłókniania mechanicznego lub mechaniczno-chemicznego. Urządzeniem rozwłókniającym jest defibrator. W metodzie suchej włókna lignocelulozowe zostają zaklejane a kobierzec zostaje prasowany wstępnie i właściwie. W metodzie na mokro włókna unoszą się w wodzie. Podczas formowania kobierca sita przesuwają się w zawiesinie zabierając włókna. Cały kobierzec przesuwa się pod walcami wyciskającymi. W tym procesie połączenie włókien następuje bez udziału kleju. Związanie następuje w wyniku procesu spilśnienia. Klej dodaje się aby płyta miała większą wodoodporność. Zaklejanie odbywa się na mokro w skrzynkach zaklejarskich. Oprócz kleju można stosować asfalt, kalafonię, wosk itd. W wyniku tego procesu na powierzchni można zauważyć odbicie siatki.
Płyty pilśniowe formowane na sucho ze względu na gęstość dzielimy na:
- płyty twarde,
- płyty półtwarde,
- płyty porowate.
Płyty pilśniowe formowane na sucho ze względu na gęstość dzielimy na:
- HDF (High Density Fiberboards)
- MDF (Medium Density Fiberboards)
- LDF (Low Density Fiberboards)
- ULDF (Ultra Low Density Fiberboards)
W meblarstwie płyty pilśniowe o średniej gęstości stosowane są na fronty meblowe, powierzchnie robocze stołów i ramy. W lepszych meblach występują w korpusach mebli. Ich obróbka jest podobna do drewna. Posiadają dobre właściwości mechaniczne. Powierzchnia bardzo dobrze przyjmuje lakiery, farby, folie, filmy, forniry, obłogi czy laminaty.
Pyty wiórowe
Powstają one z wiórów i kleju. Płyty powstają w wyniku zaklejenia i sprasowania wiórów (aby ograniczyć zużycie surowca dodaje się do niego słomę zbożową lub rzepakową i klej PMDI). Występują płyty trój i pięciowarstwowe (warstwa wierzchnia płyty pięciowarstwowej to mikrowiór). Jest to najbardziej popularne tworzywo drzewne wykorzystywane w meblarstwie. Powstaje ono w wyniku prasowania lub wytłaczania. Gęstość płyty waha się w granicach 500-750 kg/m3. Płyty wiórowe wytwarzane są tylko w 1 klasie higieniczności. Producenci płyt wytwarzają je w wersji surowej lub laminowanej (nie mylić z laminatami np. kuchennymi które posiadają bardzo wysoką wytrzymałość na `temperaturę, uszkodzenia mechaniczne i chemiczne). Płyty wiórowe wytłaczane produkuje się w wersji pełnej i pustakowej tzw. OKAL. Obróbka płyty jest bardzo łatwa lecz zastosowany klej mocznikowo-formaldehydowy bardzo mocno tępi narzędzia.
Płyta paździerzowa
Proces produkcyjny przebiega podobnie jak w wypadku płyt wiórowych. Surowcem są paździerze lniane, bagassy, konopiane lub mieszaniny tych surowców. Ze względu na bardzo małą bazę surowcową, produkcję tego rodzaju płyt zaprzestano. Występowały także problemy z bakteriami i z zapachem płyty.
Piotr Morawski
Najnowsze posty Piotr Morawski (zobacz wszystkie)
- Meble hotelowe – solidne meble z litego drewna czy ekonomiczne meble z płyty? - 14 lipca 2016
- Suszenie drewna - 9 stycznia 2015
- Materiały drewnopochodne - 27 listopada 2014
Najnowsze komentarze